Stanisław Ignacy Witkiewicz, syn Stanisława Witkiewicza, zwany Kalunio – pieszczotliwie przez rodziców, bo podobno taki piękny, Witkacym dla odróżnienia. Urodę odziedziczył chyba po matce, talent zapewne po ojcu. I to, co zdaje się go gubić – skłonność do romansów też po nim. Wyjątkowa para chrzestnych, wyjątkowe chrzciny, na miarę Zakopanego. Do chrztu trzymany przez Helenę…
Dobrze jest czasem czegoś nie wiedzieć, można wtedy przeżywać radość odkrywania. Ja odkryłam niedawno nowe wydawnictwo i księgarnię w jednym. Kiedy znalazłam książki Wydawnictwa Austeria byłam trochę na literackim rozstaju dróg, bo sytuacja, w której się znalazłam wymagała (wydawało mi się) poświęcenia czasu książkom, które nie koniecznie leżą na półce, do której najczęściej sięgam, tym…
Jakoś z ptakami dotychczas nie było nam po drodze. Zwykle na spacerach patrzyliśmy na drzewa, roślinki, czasem w niebo i chmury, ale nie żeby zaraz ptaki. Te ostatnie obserwowaliśmy czasem z poziomu okna i kanapy kiedy przysiadały na balkonowej balustradzie. Owszem wsłuchiwaliśmy się w ich trele gdziekolwiek byliśmy, ale raczej w celach relaksacyjnych, bo żeby…
We wrześniu kilku blogerów organizuje miesiąc z kryminałami (o moich kryminalnych zmaganiach przeczytacie TU). To wrześniowe wydarzenie ma pomóc gładko przejść do jesieni, przybliżyć ten gatunek literacki tym, którzy jeszcze go (dobrze, albo w ogóle) nie znają, no i myślę przede wszystkim zachęcić do czytania w ogóle. A dlaczego – skoro mogą takie kryminalne wyzwania…
Czy może być coś lepszego od wizyty na urodzinach ulubionego bohatera książkowego? Otóż nie! A taką radość sprawiło nam Wydawnictwo Zakamarki wydając Urodziny Alberta Gunilli Bergström. To już czternasta część serii o małym chłopcu – Albercie Albertsonie. Autorka tych książeczek – Gunilla Bergström – to sympatyczna starsza pani, dziennikarka, autorka prawie pięćdziesięciu książek – w…
Nie mogłem opędzić się od widoku mężczyzny zagubionego na paryskim dworcu. Jak się do niego przebić? Nie na niby, nie efektownie, nie za pomocą jednego okrągłego zdania czy automatycznie wywołanego obrazu, ale przedostać się naprawdę do tamtych minut, dźwięków, ruchów, oczekiwania i nadziei, wejść w tamto powietrze, przeniknąć do jego głowy. Dotknąć. Sięgając kilka lat…
Niektórzy pisarze mają dziwną władzę czajenia się za plecami. Zjawiają się niezaproszeni. Jak natręci szepczą mi na ulicy do ucha kilka wciąż powracających słów. Przychodzą nocą do mieszkania i wyciągają swoje książki. Niekoniecznie te, które stoją na półkach. (W. Karpiński, Herb wygnania) Gombrowicz lubił powtarzać, że sztuka jest jak książę krwi, arystokratyczna do szpiku kości,…
Mam jakieś dziesięć lat, niewiele ponad metr wzrostu, aparat na zębach i piegi, których ilości mogłaby pozazdrościć mi Ania z Zielonego Wzgórza. Ale ja Ani jeszcze wtedy nie znałam, byłam wówczas na etapie magiczno-zwierzęcym, czyli pragnęłam ponad wszystko zmniejszyć się do wielkości odpowiadającej mieszkańcom piórnika, by móc zamieszkać tam razem z Plastusiem, gumka Myszką i…
Zawsze uwielbiałem koty. Lubię wszystkie zwierzęta, ale z kotami mam szczególną relację. (L. Sepúlveda) Ja właściwie to nie lubię kotów, ale ten jeden zawładnął moim sercem. Naszym sercem. Z Miksem poznaliśmy się jakoś w dwa lata temu, i gdyby nie fakt, że mieszkał on już z jednym Maksem (innym Maksem) i żył trochę na stronach…
